حمله جواد خیابانی به پرویز دهداری!
خبرگزاری تماشاگر - شخصیت مرحوم پرویز دهداری سوژه صحبتهای جواد خیابانی در یکی از برنامههای امروز تلویزیون بود
- کد خبر: 323331
- 1403/08/03
- بازدید:
- 12
به گزارش "ورزش سه"، شخصیت پرویز دهداری همیشه برای فوتبالدوستان ایرانی در دهه ۶۰ و ۷۰ جایگاه خاصی داشت. مردی که به عنوان سرمربی تیم ملی ایران و سرمربی شاهین، نسلهای مختلفی را به فوتبالیها معرفی کرد و حتی یک بار قهرمان جام ملتهای آسیا شد. با این حال شخصیت پرویز دهداری همیشه شخصیتی مورد بحث بوده و بیش از اینکه درباره دستاوردها و افتخارات او صحبت شود، او به اخلاقیات خاص و سختگیر بودنش در برخورد با بازیکنان جوان شهره است.
تیم ملی فوتبال کشورمان اوایل مهر سال ۱۳۶۵ پس از ناکامی مقابل کره جنوبی در مرحله یکچهارم نهایی بازیهای آسیایی ۱۹۸۶، با یک اتفاق بسیار بزرگ مواجه شد که حکم سرفصلی تاریخی در فوتبال ما پیدا کرد. اتفاقی که هنوز هم در مورد آن صحبت میشود و البته روایتهای مختلفی در مورد ماجرا وجود دارد.
اختلافات میان ستارگان تیم ملی و مرحوم پرویز دهداری سرمربی وقت این تیم پیش از آغاز بازیهای آسیایی ۱۹۸۶ نمودار شده بود و طرفین تا پایان کار تیم ملی در آن مسابقات به هر طریق ممکن فضا را آرام نگه داشتند اما بعد از حذف تیم ملی، همه چیز در یازدهم مهر سال ۱۳۶۵ مثل یک آتشفشان نمایان شد.
ملیپوشان کشورمان که با مرحوم دهداری و یکی از دستیارانش مشکل جدی داشتند، هنگام بازگشت به تهران در درون هواپیما بیانیهای علیه سرمربی تیم ملی منتشر کرده و طی آن با انتقاد از رفتار مرحوم دهداری با صراحت اعلام کردند تا وقتی او هدایت تیم ایران را بر عهده داشته باشد، دیگر حاضر نیستند برای تیم ملی بازی کنند! بیانیه و امضای ملیپوشان در
رسانههای ورزشی آن زمان ایران منتشر شد و با عنوان «استعفای ۱۴ نفره» شناخته میشود.
با این حال امروز جواد خیابانی گزارشگر و مجری صدا و سیما در برنامهای تلویزیونی درباره پرویز دهداری صحبت کرد. او در ابتدا با اشاره به شرایط تیمهای شاهین در شروع کار خود گفت: شاهین اصفهان اصالت خودش را حفظ کرد اما شاهین تهران این کار را نکرد. با محمودخان یاوری و محمود حریری خودم صحبت کردم و خدا آنها را بیامرزد. شاهین اصفهان همین سپاهان است و شاهین تهران هم همین پرسپولیس است و در این شکی نیست اما به نقل از آقای حریری که یکی از بزرگان فوتبال اصفهان است میخواهم تعریف کنم. در فوتبال داستانهای زیادی بوده که به اشتباه اغراق شده یا برعکس، کوچک شده است. اتفاقاتی هم بوده که دیده نشده. پرویز دهداری از پدیدههایی است که مقداری دربارهاش بیشتر به او پرداخته شده. از نظر اخلاقی و نظم و دیسیپلین او بینظیر بوده.
خیابانی ادامه داد: او وقتی در تیم ملی بود و داراییچیهای حاکم بودند، پرویز دهداری به دلیل بیماری که واقعا هم بیمار بود، تیم ملی را رها کرد و وقتی همان تیم به المپیک توکیو رفت، با تصمیم باشگاه، خودش و عباس اکرامی حضور بازیکنان شاهین در توکیو را ممنوع کردند و شاهین سر همین موضوع ۲ سال محروم شد. اتفاقا غلامرضا تختی در پیش شخص اول مملکت واسطه شد تا بازیکنان آن تیم بخشیده شوند. مهراب شاهرخی، بیوک وطنخواه، همایون بهزادی، حمید جاسمیان و دیگر ملی پوشان تیم شاهین همگی ۹ ماه تا یک سال محروم شدند اما غلامرضا تختی ریش گرو گذاشت تا بخشیده شوند.
جواد خیابانی به اشاره به جام ملتهای آسیا ۱۹۷۲ و المپیک مونیخ ۱۹۷۲ گفت: دهداری در سال ۱۳۵۰ سرمربی تیم ملی شد و با ناصر حجازی، جعفر کاشانی و ابراهیم آشتیانی که بازیکنان خودش بود جام کوروش را بردند و همچنین اتریش آماتور را هم ۳ بر یک شکست دادند. تیم به مقدماتی المپیک مونیخ رفت و در بازی کره، ایران صفر صفر مساوی کرد و حتی گفتند ناصر حجازی طوفان پیونگ یانگ را آرام کرد. همه اعضای آن تیم که الان هستند میتوانند این موضوع را شهادت دهند.
وی افزود: هفته بعد از آن تیم ملی باید در بانکوک به مسابقات جام ملتها رفت اما دهداری تیم ملی را رها کرد چون رنجبر مدیر تیم بود و با او دعوا کرده بود، تیم را ول کرد و به تهران برگشت. رنجبر تیم ملی را هدایت کرد.
خیابانی در توضیح «زودرنج بودن» شخصیت پرویز دهداری گفت: اگر چیزی را خلاف چیزی که دوست داشت میدید ناراحت میشد و واقعا زودرنج بود. او عاشق نظم بود و مثلا میگفتند در اردوی تیم ملی زودتر از بزرگترها غذا نخورید یا اخلاقیات دیگر که البته به اینها کسی خرده نمیگیرد، اما فوتبالیست است دیگر و جوان است، نباید که او را اخراج کرد.
او همچنین با اشاره به اولین دعوت احمدرضا عابدزاده به تیم ملی ایران توضیح داد: مهمترین اتفاق فوتبال ایران در دوره او رقم میخورد. تیم سال ۱۳۶۴ و در دی ماه لیست تیم ملی توسط فریدون عسگرزاده اعلام شده بود. عابدزاده نخستین بار توسط عسگرزاده دعوت شد و واضح است. من ۲۰ تا شاگرد دارم که البته ۱۶ نفر آز آنها از من بدشان میآید، من مربی خوبی هستم؟