مدیرتیم‌های ملی دوومیدانی: بخاطر مسائل مالی فیزیوتراپ خوب نداریم/ کار رسولی برای المپیک سخت است
خبرگزاری تماشاگر - هادی سپهرزاد گفت: ورزش حرفه‌ای بدون فیزیوتراپ، پزشک و ماساژور شدنی نیست. همه فدراسیون‌های موفق مثل کشتی، تکواندو و والیبال این شرایط را در نظر گرفته‌اند اما بچه‌های دوومیدانی بهره‌مند نیستند.
- کد خبر: 278073
- 1403/01/21
- بازدید:
- 1716
به گزارش ایسنا، مسابقات فضای باز دوومیدانی به تدریج آغاز می‌شود و ملی‌پوشان ایران باید با شرکت در رقابت‌های مختلف امتیازات لازم برای رسیدن به سهمیه المپیک پاریس را کسب کنند.
در حال حاضر فرزانه فصیحی سهمیه المپیک خود را قطعی کرده است و حسن تفتیان، حمیده اسماعیل‌نژاد، مهدی صابری، مهدی پیرجهان و حسین رسولی در رنکینگ سهمیه حضور دارند و باید امتیاز خود را بالا ببرند.
هادی سپهرزاد، مدیرتیم‌های ملی دوومیدانی در مورد وضعیت این ورزشکاران به ایسنا گفت: همه در حال تمرین هستند و برنامه‌هایشان هم با توجه به شرایط فدراسیون در حال پیگیری است. صابری در مشهد زیر نظر مربی خودش تمرین می‌کند. آقای تفتیان تهران است و برنامه‌هایش را انجام می‌دهد. خانم فصیحی دنبال مسابقه و اردو در اروپاست. آقای پیرجهان مجوز برون مرزی گرفته که به کشور صربستان برود و در چند مسابقه هم در یونان و آلمان شرکت کند. البته کمیته فنی شرط بر این گذاشته که در مسابقات داخلی شرکت کند. خانم اسماعیل‌نژاد هم در شهر خودش تمرین می‌کند و فداسیون پیگیر است در یک مسابقه در یونان شرکت کند. حسین رسولی هم زیر نظر من تمرین می‌کند. البته شرایطمان به حد ایده‌آل نرسیده است اما امیدوارم تا خرداد ماه به پیک آمادگی برسیم تا ورودی المپیک را کسب کند.
عدم ثبات مدیریتی در دوومیدانی وقفه ایجاد می‌کند او در مورد تاثیر تغییر سرپرست فدراسیون دوومیدانی در ماه‌های اخیر بر روند آماده‌سازی ورزشکاران دوومیدانی در سال منتهی
اخبار مرتبط
به المپیک گفت: آقای مطیعی سرپرست جدید فدراسیون سعی دارد کار سرپرست‌های گذشته را دنبال کند اما تغییرات بی‌تاثیر نیست، بخاطر اینکه وقفه‌هایی به وجود می‌آید و کارها را کند می‌کند. چندین سال است که شرایط دوومیدانی نسبت به فدراسیون‌های دیگر متفاوت شده است. این عدم ثبات در دوره مدیریتی و سرپرستی شرایط خوبی را به وجود نیاورده است. اگر هم گاها نتیجه‌ای به دست آمده است زحمت خود ورزشکار، مربی و عوامل بیرونی بوده است.
سپهرزاد در پاسخ به این سوال که پیش‌بینی می‌کنید از بین کسانی که شانس سهمیه المپیک دارند چند نفر سهمیه قطعی بگیرند، گفت: چهار نفرشان شانس بیشتری دارند. کار دو نفرشان سخت و کار حسین رسولی سخت‌تر است. علت هم دارد. مثلا دو ورزشکار گمنام در پرتاب دیسک در استادیومی که از نظر شرایط مسابقه عالی بود و باد هم می‌وزید، ورودی المپیک گرفتند. در این رشته باد هم مانع نیست اما اکثر مسابقات ما در آفتاب انقلاب است که شرایط و کیفیت لازم برای مسابقه را ندارد. ازطرفی نمی‌توانیم در آمریکا و یا برخی از کشورهای اروپایی مسابقه بدهیم.
او در این مورد افزود: کار برای ما سخت است. به شما قول می‌دهم اگر حسین رسولی ورودی المپیک را کسب کند، قطعا فینالیست است. موضوع دیگر این است که دوستان دیگر مسابقات داخل سالن را هم داشتند و همین مسابقات امتیاز بیشتری برایشان داشت.
بخاطر مسائل مالی نمی‌توانیم از فیزیوتراپ خوب استفاده کنیم مدیر تیم‌های ملی دوومیدانی با بیان اینکه در یک دهه اخیر حقوق خاصی به ورزشکاران داده نمی‌شد اما الان حقوق نسبتا مناسب، هزینه مکمل و کفش دریافت می‌کنند، به وضعیت حسین رسولی شاگرد خود اشاره کرد و گفت: مشکل ما در مورد رسولی تیم ریکاوری یعنی فیزیوتراپ، پزشک و ماساژور تمام وقت است، چون ورزش حرفه‌ای بدون این موارد شدنی نیست. همه فدراسیون‌های موفق مثل کشتی، تکواندو و والیبال این شرایط را در نظر گرفته‌اند اما بچه‌های دوومیدانی از این موضوعات بهره‌مند نیستند.
او در این مورد افزود: دلیل موفقیت آقای حدادی این بود که از روز اول تا زمانی که ورزش را کنار گذاشت، فردی به عنوان ماساژور و فیزیوتراپ کنارش بود. دکترش در آلمان حضور داشت و عمل‌هایش را خارج ایران انجام می‌داد. چنین شرایطی داشت که سالیان سال در سطح اول آسیا بود. اگر چنین شرایطی برای ما وجود نداشته باشد باید خواسته‌هایمان را پایین بیاوریم و توقع اتفاق خوب نداشته باشیم.
سپهرزاد یکی از دلایل این موضوع را عدم ثبات مدیریتی دانست و ادامه داد: آقای اردیبهشت مسئول کمیته پزشکی فدراسیون می‌گوید بخاطر مسائل مالی نمی‌توانیم از فیزیوتراپ خوب استفاده کنیم. در چند ماه گذشته هم تمام ذهن فدراسیون روی برگزاری مسابقات آسیایی بود و نمی‌توانستیم فشاری بیاوریم چون تمرکز جای دیگری بود. آقای اردیبهشت سه دفتر خوب برای فدراسیون تهیه کرده بود اما فیزیوتراپ و ماساژور تمام وقت نداریم و ماساژور ما به صورت سه تایم یک جلسه‌ای می‌آید که خیلی به دردمان نمی‌خورد.
