آشنایی با پیت سمپراس، تنیسور معروف آمریکایی؛ از مبارزه با تالاسمی مینور تا 64 عنوان قهرمانی

خبرگزاری تماشاگر - پیت سمپراس، یکی از بزرگان تاریخ تنیس آمریکا و جهان است که موفق به قهرمانی در 64 تورنمنت تنیس و حضور در رنک یک تنیسورهای جهان به مدت 286 هفته شده است. او در گرند اسلم‌های مختلف، رکورد 84 درصد پیروزی را ثبت کرده و از سال 1993 تا 2000، هفت قهرمانی ویمبلدون را کسب کرده است. پیت، اصالتی یونانی داشته و از بیماری تالاسمی مینور رنج می‌برد.

• کد خبر: 350252
• 1404/07/29
• بازدید:
• 8

• اشتراک گذاری

طرفداری | پیت سمپراس (Pete Sampras) زاده 12 اوت 1971 در شهر واشینگتن دی سی آمریکا است. پدر و مادر پیت، سامی و جورجیا سمپراس، از مهاجران یونانی بودند که در ایالات متحده آمریکا زندگی می‌کردند. پیت پیروی کلیسای ارتدکس یونان بود و هر یکشنبه عازم کلیسا می‌شد. در سن سه سالگی، پیت یک توپ تنیس را در زیرزمین خانه پیدا کرد و با کوبیدن چندباره آن به دیوار، علاقه اصلی خود را یافت. پس از مهاجرت خانواده به کالیفرنیا، پیت علاقه‌اش به تنیس را جدی‌تر دنبال کرد و در 11 سالگی با تنیسور مشهوری مثل راد لیور آشنا شد. در ادامه، او با رابرت لانسدورپ تمرین کرد و فورهندهای معروفش را در همین دوران یاد گرفت. ادامه تمرینات سمپراس زیرنظر دکتر پیتر فیشر، متخصص اطفالی که علاقه زیادی به تنیس داشت، انجام گرفت. 
سمپراس از سال 1988، تنیس حرفه‌ای را شروع کرد و در نخستین گام برابر سمی جیامالوا جونیور قرار گرفت. پیت که با رتبه 893، تنیس را شروع کرده بود، در نخستین گام شکست خورد اما پس از حضور در مسابقات قهرمانی بین‌المللی بازیکنان لیپتون، با پیروزی برابر دو تنیسور زیر رنک 40، رتبه خود در رده‌بندی را بهبود بخشید. نخستین حضور پیت در مسابقات گرند اسلم به US اوپن سال 1988 بازمی‌گردد که او در نخستین مسابقه برابر خایمه یزاگا، با نتیجه 2-3، در حالی که دو ست نخست بازی را پیروز شده بود، بازنده شد. سمپراس در سال 1989، رتبه خود را به 81 رساند و در هر چهار گرند اسلم معروف شرکت کرد. عملکرد این تنیسور در US اوپن بسیار برجسته‌تر بود زیرا توانست تا با پیروزی برابر آگوستین مورنوی مکزیکی، متس ویلاندر سوئدی و انتقام دوره قبل از خایمه یزاگای پرویی، راهی راند چهارم شود. شکست برابر جی برگر آمریکایی، سمپراس را از رسیدن به مرحله یک‌چهارم نهایی محروم کرد. او در اوپن فرانسه نیز تا مرحله دوم پیش‌روی کرد و در سایر گرند اسلم‌ها، شکست در مرحله نخست را تجربه کرد.

در حالی که سال 1990 برای این تنیسور با حذف در مرحله چهارم اوپن استرالیا آغاز شده بود، او توانست در اوپن آمریکا، شگفتی‌ساز شود و نخستین موفقیت خود در گرند اسلم‌ها را تجربه کند. سمپراس در سکشن چهارم اوپن آمریکا، دن گولدی از آمریکا، پیتر لاندگرین از سوئد و یاکوب هلاسک از سوئیس را با نتیجه مشابه 0-3 شکست داد تا پس از پیروزی 1-3 برابر توماس ماستر اتریشی، راهی مرحله یک‌چهارم نهایی این گرند اسلم شود. در مرحله یک‌چهارم نهایی، سمپراس جدال مهیجی را برابر ایوان لندل از جمهوری چک داشت و با نتیجه 2-3 پیروز شد. پس از پیروزی 2-3 برابر جان مک انرو، او در فینال گرند اسلم، آندره آغاسی، رنک شش تنیس را شکست داد و به قهرمانی US اوپن رسید. این موفقیت، رتبه سمپراس در رنکینگ تنیسورها را تا رتبه پنجم افزایش داد. حاصل سال 1991 این تنیسور، قهرمانی در بخش انفرادی تور قهرمانی جهان، با پیروزی برابر جیم کوریه بود. در سال 1992، پس از سه دوره ناکامی در مراحل نخست ویمبلدون،

این تنیسور بالاخره توانست تا در این گرند اسلم، عملکرد بهتری را داشته باشد و تا نیمه نهایی آن پیش‌روی کند؛ گوران ایوانیشویچ کروات، تنیسوری بود که در نیمه نهایی، این تنیسور آمریکایی را از میان برداشت. از دیگر تجربیات مهم سمپراس در این سال، نایب قهرمانی US اوپن، پس از شکست در فینال برابر اشتفان ادبرگ سوئدی و قهرمانی دیویس کاپ بود.

حضور در المپیک 1992 بارسلون، تجارب این تنیسور در ورزش مورد علاقه‌اش را غنی‌تر کرد. سمپراس در المپیک، والی ماسور استرالیایی و خایمه یزاگای پرویی را شکست داد و در مرحله سوم، از آندری چرکاسوف شکست خورد تا حتی به یک قدمی مدال نیز نرسد. سال 1993، سالی بود که سمپراس در آن بر بام تنیس جهان ایستاد و به رنک یک رسید. در این سال، او توانست تا قهرمانی ویمبلدون و US اوپن را به دست بیاورد؛ در راه این دو قهرمانی، او تنیسورهایی مثل جیم کوریه در ویمبلدون (1-3) و سدریک پیولین در US اوپن (0-3) را در فینال شکست داد. این تنیسور برای کسب رتبه نخست رنکینگ، نخستین تنیسوری شد که به بیش از 1000 سرویس در یک فصل می‌رسد. در سال 1994، او نخستین قهرمانی خود در اوپن استرالیا را با پیروزی برابر تاد مارتین به دست آورد؛ پیروزی برابر بوریس بکر در فینال تور قهرمانی جهان و گوران ایوانیشویچ کروات در فینال ویمبلدون، دو قهرمانی دیگر را به افتخارات این تنیسور اضافه کرد. احساسی‌ترین سکانس‌های ورزشی سمپراس در سال 1995 ثبت شد؛ او در گرند اسلم اوپن استرالیا، شاهد از حال رفتن دوست صمیمی‌اش، تیم گالیکسون بود. پس از ادامه حال وخیم، گالیکسون به کشورش بازگشت تا سمپراس، تحت تأثیر این اتفاق، در طول یکی از مسابقاتش گریه کند. سمپراس تا فینال اوپن استرالیا رسید اما شکست برابر آندره آغاسی، او را از رسیدن به قهرمانی محروم کرد. پیت در US اوپن همین سال، با پیروزی 1-3 برابر آغاسی، انتقام فینال استرالیا را گرفت. او در همین سال، سومین قهرمانی پیاپی ویمبلدون را با پیروزی 1-3 برابر بوریس بکر آلمانی جشن گرفت. 
سال 1996، زنجیره قهرمانی‌های متوالی سمپراس در ویمبلدون قطع شد زیرا این تنیسور یونانی‌الاصل در مرحله یک‌چهارم نهایی گرند اسلم، از ریچارد کراجیچک هلندی شکست خورد. او این شکست را با قهرمانی US اوپن (پیروزی برابر مایکل چانگ در فینال) و تور قهرمانی جهان (پیروزی برابر بوریس بکر)، جبران کرد. این تنیسور تا سال 2000، چهار قهرمانی متوالی در ویمبلدون را تجربه کرد و چه بسا اگر در سال 1996، دچار بدشانسی نمی‌شد، قهرمان هشت دوره متوالی ویمبلدون بود. او برای رسیدن به این مهم، چهار رقیب متفاوت یعنی سدریک پیولین در سال 1997، گوران ایوانیشویچ در سال 1998، آندره آغاسی در سال 1999 و پاتریک رفتر در سال 2000 را شکست داد. از دیگر تجربیات سمپراس در این چهار سال، قهرمانی اوپن استرالیا با پیروزی برابر کارلوس مویا در سال 1997 و دو قهرمانی تور قهرمانی جهان با پیروزی برابر یوگنی کافلنیکوف در سال 1997 و آندره آغاسی در سال 1999 بود. مصدومیت به دلیل فتق دیسک بین‌مهره‌ای در مسابقات قهرمانی RCA، باعث شد تا سمپراس از US اوپن سال 1999 انصراف داده و به همین دلیل، رنک یک را به آندره آغاسی واگذار کند. سمپراس در سال‌های 1999 و 2000، با رتبه سوم به فصل ورزشی خود خاتمه داد و دیگر نتوانست رنک شماره یک را به نام خود بازگرداند؛ او در سال 2000، پس از رسیدن به فینال US اوپن، برای مدت کوتاهی به رنک یک رسید اما شکست برابر مارات سافین، او را دوباره به رتبه سوم بازگرداند. او در سال 2001، برای نخستین بار بدون کسب قهرمانی، فصل را به پایان رساند؛ تنها شانس سمپراس برای کسب قهرمانی در فینال US اوپن، با شکست از لیتون هیوویت همراه بود. در سال 2002 نیز ناکامی‌های سمپراس در گرند اسلم‌ها پایدار بود اما تلافی فینال US اوپن سال 2002 از لیتون هیوویت در نیمه نهایی همین سال این آوردگاه، باعث شد تا او در فینال، رویارویی جدیدی را با آندره آغاسی داشته باشد. سمپراس در فینال US اوپن 2002، آندره آغاسی را با نتیجه 1-3 شکست داد و به قهرمانی رسید. این سال، آخرین سالی بود که سمپراس در دنیای ورزش دیده می‌شد زیرا او در اوت 2003، رسماً بازنشستگی خود را اعلام کرد. 
از مهم‌ترین رقیب‌های سمپراس در دوران حضورش در تنیس، آندره آغاسی، بوریس بکر و پاتریک رفتر بودند. او برخلاف دو رقیب دیگرش، با پاتریک رفتر دچار حواشی بیشتری بود و در یک مصاحبه، قهرمانی این تنیسور در هر مسابقه‌ای را بی‌احترامی به تنیس عنوان می‌کرد. از نقاط قوت سمپراس می‌توان به سرویس‌هایش، حضورش در سراسر زمین و فورهندهایش در حین دویدن، اشاره کرد. او استراتژی‌های مختلفی را در زمین داشت و حریفانش را هوشیارانه، مجبور به بازی تدافعی می‌کرد. سمپراس تمامی موفقیت‌های ورزشی‌اش را با وجود یک بیماری همیشگی به دست آورد. او دچار بیماری ارثی «تالاسمی ماینور» بود؛ این بیماری بر توانایی اکسیژن‌رسانی بدن اثر گذاشته و در دماهای بالا، خستگی شدید، سرگیجه و گرفتگی عضلانی را به همراه دارد. این تنیسور مطرح برای غلبه بر این مانع نامرئی، مصرف مکمل‌های مورد نیازش در کنار نظم زندگی را انتخاب کرد. سمپراس یکی از برترین تنیسورهای تاریخ جهان است و توانست تا به مدت 286 هفته و شش سال متوالی در رنک یک جهان، جا خوش کند. او در دوران ورزشی خود به 64 عنوان قهرمانی مسابقات انفرادی رسید تا با دو قهرمانی در مسابقات تیمی (دیویس کاپ)، عملکرد بسیار موفقی را در تاریخ تنیس داشته باشد. لقب سمپراس در دنیای تنیس به دلیل سرویس‌های ویرانگرش، «Pistol Pete» یا «پیت تپانچه» بود. 
از سری خاطرات ورزشی شزم سافین، طلایی کشتی فرنگی المپیک 1952؛ از غلبه بر آیرون‌من تا هم‌نامی با کاراکتر «مارول» راکی مارسیانو، مرد شکست‌ناپذیر بوکس؛ از ارتش آمریکا تا «سوزی کیو» و قهرمانی سنگین‌وزن فرانک زین، شیمی‌دان بدن‌سازی؛ از غلبه بر آرنولد تا سه قهرمانی پیاپی و تحریم مستر المپیا آرشیو مطالب مرتبط

منبع: