آشنایی با راکی مارسیانو، مرد شکست‌ناپذیر بوکس؛ از ارتش آمریکا تا «سوزی کیو» و قهرمانی سنگین‌وزن

خبرگزاری تماشاگر - راکی مارسیانو، یکی از نام‌های مهم تاریخ بوکس حرفه‌ای است که با عنوان قهرمانی سنگین‌وزن، پس از 49 پیروزی متوالی، با عنوان «بوکسور شکست‌ناپذیر»، از دنیای بوکس خدحافظی کرد. او مبارزات بسیاری را با ضربات قدرتمند دست راستش که به ضربات «سوزی کیو» معروف بود، با پیروزی به اتمام رساند و رکورد 43 ناک‌اوت را ثبت کرد. راکی در یک سانحه هوایی در 45 سالگی، دار فانی را وداع گفت.

• کد خبر: 349590
• 1404/07/26
• بازدید:
• 4

• اشتراک گذاری

طرفداری | راکی مارسیانو (Rocky Marciano) زاده یک سپتامبر 1923 در شهر براکتون ایالت ماساچوست آمریکا است. پدر و مادر راکی، پیترو مارچگیانو و پاسکوالینا پیکیوتو، هر دو مهاجرانی از ایتالیا بودند. نام خانوادگی راکی نیز مارچگیانو بود اما برای تلفظ بهتر در زبان انگلیسی به «مارسیانو» تغییر پیدا کرد. راکی در کودکی، تمرینات وزنه‌برداری را در منزل انجام می‌داد و هم‌زمان به بوکس نیز علاقه‌مند بود. نخستین تمرینات بوکس راکی با کیسه مرسولات پستی پرشده که از یک درخت در حیاط پشتی منزل آویزان بود، انجام می‌شد. پس از شروع تحصیل در دبیرستان براکتون، راکی به بیسبال علاقه‌مند شد و هم‌زمان با آن به فوتبال نیز مشغول بود. با این وجود، راکی نتوانست در تیم بیسبال مدرسه دوام بیاورد زیرا او مدتی در تیم بیسبال کلیسا بازی کرد و این مهم، برخلاف قوانین مدرسه بود. او در سال دهم تحصیل، مدرسه را ترک کرد. پس از ترک مدرسه، او برای امرار معاش خود به کار در بخش تحویل شرکت یخ و ذغال سنگ براکتون، مشغول شد.

حفر گودال، لایه‌برداری خطوط راه‌آهن و کفاشی، از دیگر تلاش‌های او برای کسب درآمد بودند. در هنگام شروع جنگ جهانی دوم، او در ارتش ایالات متحده آمریکا، ثبت‌نام کرد و به مدت سه سال به واحد «صد و پنجاهمین مهندسان رزمی» خدمت کرد. پس از استقرار در شهر سوانسی در ولز، او تلاش‌های زیادی را در جابه‌جایی تجهیزات از کانال انگلیس به نورماندی داشت. در ادامه، پس از عملکرد برجسته راکی برابر نیروی دشمن در لوکزامبورگ، او مشمول دریافت تقدیرنامه واحد ریاست جمهوری آمریکا شد. پس از پایان جنگ در سال 1946، او با درجه سرباز اول، از ارتش آمریکا مرخص شد. پس از خدمت به ارتش، راکی به عنوان نماینده آن‌ها در مسابقات بوکس مرتبط با نیروهای مسلح شرکت می‌کرد. پس از آن، او به حضور در مسابقات آماتور بوکس مشغول شد و به رکورد هشت پیروزی و چهار شکست رسید. در میانه مبارزات آماتور، راکی به بوکس حرفه‌ای پیوست و در نخستین مبارزه خود در هالیوک ماساچوست، بوکسوری به نام لی ایپرسون را در سه راند، ناک‌اوت کرد. پس از این مبارزه، او با حضور در مسابقات قهرمانی دستکش طلایی 1948 به بوکس آماتور بازگشت و به طور بحث‌برانگیزی از کولی والاس، شکست خورد. ادامه بوکس آماتور او با حضورش در مسابقات مقدماتی المپیک بود که نتیجه آن، ناک‌اوت بوکسوری به نام جورج مک اینیس بود؛ شکستگی مچ دست، عاملی بود که منجر به انصراف راکی از این مسابقات شد. این انصراف، به معنی پایان کار راکی در بوکس آماتور بود.

در سال 1947، او تصمیم گرفت تا در تست‌های باشگاه شیکاگو کابز حضور یافته و برای ورود به مسابقات بیسبال، تلاش کند اما این تلاش‌ها به نتیجه‌ای نرسید. اگرچه راکی با پیروزی برابر ایپرسون، بوکس حرفه‌ای را آغاز کرده بود اما ماجراجویی او در این سبک از مسابقات بوکس، از سال 1948، جدی‌تر شد. پس از پیروزی برابر هری بیلازاریان، او به پیروزی‌های متوالی در دو سال بعدی خود رسید. در شروع دهه 50 میلادی، راکی به 25 پیروزی پی در پی رسیده و حتی رقبای نامی همانند فیل موسکاتو و کارمین وینگو را ناک‌اوت کرد. پیروزی او برابر کارمین وینگو، بسیار دراماتیک بود زیرا وینگو پس از ضربه آپرکات دست راست این بوکسور در راند ششم، بی‌هوش شد؛ در حالی که با نظر پزشکان، شانس زنده ماندن وینگو در حدود 50 درصد بود و یک کشیش به همراهش فرستاده شده بود، او به زندگی بازگشت تا بعدها به یکی

از دوستان راکی تبدیل شود. نخستین مبارزه راکی در دهه 50، رویارویی با رولاند لا استارزا بود که تبدیل به سخت‌ترین مبارزه راکی شد. او در این مبارزه، تنها به لطف سیستم امتیازدهی داوران، موفق به پیروزی شد تا لا استارزا به تنها بوکسوری تبدیل شود که در 26 مبارزه نخست راکی، او را به چالش می‌کشد. پس از این مبارزه، این بوکسور به سه ناک‌اوت رسید و سپس مبارزه مجددی را برابر تد لوری، بار دیگر با پیروزی توسط رأی داوران، به دست آورد. 
مارسیانو تا شروع نخستین مبارزه خود برای قهرمانی سنگین‌وزن در انجمن‌های «NYSAC»، «رینگ» و NBA، در تاریخ 23 سپتامبر 1952 برابر جرسی جو والکات قرار گرفت. والکات در راند اول، عملکرد بسیار خوبی داشت و توانست تا راکی را زمین‌گیر کند اما طول مبارزه به 13 راند رسید؛ در راند سیزدهم بود که ضربه معروف مارسیانو با نام «سوزی کیو» به والکات برخورد کرد تا این بوکسور اهل نیوجرسی تا پایان شمارش معکوس، با دست‌هایی آویخته از طناب‌های رینگ به روی زانوان خویش بیفتد. بنابراین، راکی مارسیانو در سال 1952 به قهرمانی سنگین‌وزن رسید. او برای دفاع از عنوان قهرمانی خود، مجبور به رویارویی مجددی با والکات بود و بار دیگر این بوکسور را، این بار در راند نخست شکست داد. رویارویی مجدد با لا استارزا که برای حفظ قهرمانی سنگین‌وزن بود، چالش سختی برای مارسیانویی بود که در نخستین مبارزه، این حریف خود را به سختی شکست داد. مطابق پیش‌بینی‌ها، لا استارزا بار دیگر مارسیانو را به چالش کشید و در راند‌های میانی، امتیاز بالاتری را داشت؛ با این حال، راکی در راند یازدهم با ناک‌اوت فنی، رقیبش را از میان برداشت. پس از این پیروزی، او در دو دیدار برابر ایزارد چارلز قرار گرفت و در هر دو مبارزه، رقیب خود را شکست داد؛ نخستین پیروزی برابر چارلز توسط امتیاز و دومین آن توسط ناک‌اوت راند هشتم به دست آمد. در دومین پیروزی، راکی دچار خونریزی شدیدی شده بود و نزدیک به از دست دادن عنوان قهرمانی خود بود اما به رینگ بازگشت و رقیبش را به زیبایی، ناک‌اوت کرد. 
16 می 1955، مبارزه بعدی این بوکسور برای دفاع از عنوان قهرمانی سنگین‌وزن بود و برابر دان کاکل برگزار شد. راکی در این مبارزه، بارها رقیبش را ناک‌اوت کرد تا اینکه ناک‌اوت فنی مارسیانو در راند نهم، پذیرفته شد و مبارزه به سودش خاتمه یافت. پس از چهل و هشتمین پیروزی متوالی، مبارزه با آرچی مور، چالش بعدی راکی بود که در 21 سپتامبر 1955، با یک روز تأخیر به دلیل هشدار طوفان در نیویورک برگزار شد. او پس از 9 راند، رقیب خود را ناک‌اوت کرد تا با 49 پیروزی متوالی، هم‌چنان قهرمان سنگین‌وزن جهان و هم‌زمان مرد شکست‌ناپذیر بوکس حرفه‌ای باشد. او در 27 آوریل 1956، تصمیم گرفت تا دیگر در دنیای بوکس حضور نداشته باشد و با رکورد شکست‌ناپذیری در 49 مبارزه که شامل 43 ناک‌اوت بود، از رینگ دور شود. ضربات دست راست مارسیانو، آن‌قدر قوی بود که به «سوزی کیو» معروف شده بود؛ این نام از یکی از آهنگ‌های آمریکایی برگرفته شده بود. راکی در هنگام ضربه، زانوهای را خم می‌کرد و با تحرک اغراق‌آمیز سر خود، تمام وزن بدنش را در ضرباتش به کار می‌برد و به نوعی با حداکثر نیرویش، حریف را به شکست نزدیک‌تر می‌کرد. او از تکنیک دیگری به نام «گَزِل پانچ» که شامل جهش از حالت خم‌شده به سوی بالا می‌شد، در ضرباتش استفاده می‌کرد. فشار بی‌امان رو به جلو، محاصره حریف، بستن فضای رینگ، مجبور کردن حریف به مبادله ضربات و حرکات «شافل استپ» پا، از دیگر ویژگی‌های فنی راکی در رینگ بوکس بود. با این وجود، پرخاشگری و بی‌رحمی مارسیانو فقط در رینگ دیده می‌شد و خارج از فضای مبارزه، او یکی از مهربان‌ترین بوکسورهای عصر خود بود.

پای این بوکسور ایتالیایی‌الاصل به سریال‌ها و فیلم‌های سینمایی نیز رسیده است. او پس از شروع بازیگری در یکی از اپیزودهای سریال «کاپیتان دیوید گریف» در سال 1957، این مهم را در فیلم کالج محرمانه (1959) و یکی از اپیزودهای سریال «کمبت» در سال 1963، ادامه داد. او در اواخر سال 1969 با عوامل فیلم «سوپرفایت: علی برابر مارسیانو» همکاری کرد؛ این فیلم مبارزه مارسیانو با محمد علی، بوکسور مطرح دهه 60 آمریکا را توسط نرم‌افزارهای کامپیوتری شبیه‌سازی کرده بود تا این دو بوکسور، با نهایت آمادگی خود برابر یکدیگر، به صورت مصنوعی قرار گیرند. مارسیانو علاوه بر فعالیت‌های فوق، مشغول به تفسیر و داوری بوکس، حضور به عنوان مجری یک برنامه تلویزیونی با محوریت بوکس و داوری کشتی نیز بود. راکی یک کاتولیک معتقد بود و حضور در محضر پاپ را یکی از مهیج‌ترین اتفاقات زندگی‌اش می‌دانست. او رفاقت پایداری را با کارمین وینگو، بوکسوری که توسط او در رینگ بی‌هوش شده بود، داشت زیرا بخشش وینگو پس از مبارزه‌اش برای بقا در زندگی، باعث شد تا راکی به ادامه ماجراجویی در رینگ، امیدوار شود. 
در روز 31 اوت 1969، مارسیانو مسافر یک هواپیمای شخصی کوچک به نام «چزنا 172» بود که از فرودگاه شیکاگو به سوی دموین در ایالت آیووا پرواز می‌کرد. قرار بود تا راکی برای حمایت از فرزند یکی از دوستانش در آیووا، سخن‌رانی کند و سپس برای مراسم تولد خود به منزل بازگردد. گلن بلز، خلبان این هواپیما، می‌بایست به مدت 231 ساعت که 35 ساعت آن در زمان تاریکی بود، پرواز را کنترل می‌کرد. آب و هوای نامساعد باعث شد تا هواپیمای حامل مارسیانو در دو مایلی فرودگاهی در آیووا به درخت برخورد کند. در نتیجه این برخورد، خلبان، راکی مارسیانو و مسافر دیگر این هواپیما، بلافاصله دار فانی را وداع گفتند. این سانحه باعث شد تا مرد شکست‌ناپذیر بوکس در 45 سالگی، جانش را از دست دهد. او در آرامستان یادبود فارست لان در فورت لودردیل فلوریدا آرمیده است. نام مارسیانو همواره در لیست برترین بوکسورهای تاریخ و برترین قهرمانان سنگین‌وزن دیده می‌شود. در سال 1963، نتیجه یک آزمایش از قدرت مشت مارسیانو، انرژی انفجاری آن را بیش از یک زره‌شکن و معادل انرژی لازم برای بلند کردن وزنه 453 کیلوگرمی می‌دانست. نام این بوکسور در تالار مشاهیر بوکس جهان دیده می‌شود. عملکرد چشم‌گیر مارسیانو در رینگ، الهام‌بخش فیلم‌های دنباله‌دار «راکی» در سینمای هالیوود شده است. فیلمی درباره مارسیانو با نام «راکی مارسیانو» نیز در سال 1999 اکران شد تا زندگی پرافتخار او در صنعت سینما تأثیرگذار باشد. 
از سری خاطرات ورزشی فرانک زین، شیمی‌دان بدن‌سازی؛ از غلبه بر آرنولد تا سه قهرمانی پیاپی و تحریم مستر المپیا دمیتری فومین، ستاره لیگ جهانی والیبال در سال 1995؛ از درخشش در ایتالیا تا ژاپن دان هاورث، پادشاه دلتوئید بدن‌سازی؛ از قهرمانی آقای آمریکا تا غرب وحشی وحشی آرشیو مطالب مرتبط

منبع: