داستان رویایی سونیسا؛ غیرمنتظره‌ترین طلای المپیک
خبرگزاری تماشاگر - سونیسا لی پس از کناره‌گیری هم تیمی اش سیمون بایلز موفق شد تا طلای ژیمناستیک را از آن خود کند و جشن و شادمانی را به اعضای خانواده اش هدیه دهد.
- کد خبر: 68770
- 1400/05/08
- بازدید:
- 112
به گزارش "ورزش سه"، سونیسا لی، ژیمناست آمریکایی برنده مدال طلای المپیک، در دوران قرنطینه قصد داشت که از این ورزش کناره گیری کند. او روزهای سختی را پشت سر می گذاشت و دیگر تحمل شرایط برایش غیر ممکن بود؛ درد مزمن ناشی از شکستگی قدیمی پایش، مرگ دو تن از اعضای خانواده اش در اثر ابتلا به کرونا و همچنین روند کند بهبود پدرش پس از تصادف سختی که داشت، این ژیمناست 18 ساله را به شدت ناامید کرده بود.
انگیزه او از بین رفته بود. بازی های توکیو بسیار دور به نظر می رسید. ایستادن روی سکوی اول از آن هم دورتر.
سپس ناگهان پنجشنبه شب او آنجا بود و سرود ملی آمریکا در سراسر مرکز ژیمناستیک آریاکه طنین انداز شد و سونیسا مدال طلا را به گردن داشت. جمع پرتعدادی از اعضای خانواده او و همچنین اعضای جامعه مهاجرین لائوس در آمریکا نیز به همراه یکدیگر در یک مهمانی بزرگ موفقیت سونیسا را به تماشا نشسته بودند.
پس از موفقیت سونیسا فریادهای شادی و اشک های خوشحالی از هر سو در بین اعضای خانواده اش روان شد؛ یکی از آنها موفق شده بود داستانی رویایی را بنویسد.
سونی لی مدال طلای زنان را در بازیهای المپیک توکیو در روز پنجشنبه به دست آورد، این پیروزی تمام ایالت مینه سوتا، محل زندگی لی، را به وجد آورد، اما در جامعه بسیار به هم پیوسته همونگ در این ایالت، این موفقیت رنگ و بویی دیگر داشت.
لی پس از پیروزی در نبرد نزدیکی که با ربکا آندراده از برزیل داشت، گفت :"این واقعا دیوانه کننده است. شبیه زندگی واقعی به نظر نمی آید."
حتی درد در پای لی هم کاهش یافته بود،
اخبار مرتبط
جالب اینکه به نظر می رسید هرچه او بیشتر تمرین می کند، وضع پایش بهتر می شود! لی در حالی به بازی های المپیک پا گذاشت که فکر می کرد بهترین شانسش بردن مدال نقره است. البته او ماه گذشته در آخرین روز رقابت های انتخابی المپیک آمریکا، دوست خوبش و مدافع عنوان قهرمانی المپیک، سیمون بایلز را شکست داده بود، اما این فقط یک پیشامد تصادفی بود، درست است؟
بعد اما بایلز، پس از هشت سال سلطنت بر ژیمناستیک جهان، از رقابت های همه جانبه به دلیل مشکلات سلامت روان کناره گیری کرد.
لی دیگر همه جور شانسی داشت، حتی شانس بردن مدال طلا! او با مجموعه ای درخشان از حرکات روی میله های غیر همسطح، یک عملکرد اضطراب آور روی تیر و نمایشی دیدنی روی زمین که در اجرا نداشتن برندگی و تیزی لازم را جبران می کرد، طلا را از آن خود کرد.
والدین لی همونگ هستند، یک گروه قومی که در طول تاریخ در کوههای جنوب شرقی آسیا زندگی می کردند. والدین لی از لائوس به مینه سوتا مهاجرت کردند، جایی که بیشترین تعداد جمعیت همونگ در آمریکا را دارد. گروه بزرگی از دوستان و خانواده سونیسا در مینیاپولیس گرد هم آمدند تا تاریخ سازی او را تماشا کنند. او امیدوار است که تصویری از یک همونگ که در مقابل دنیا و در بالاترین سطح ورزش ایستاده، در جامعه ای که گاهی اوقات احساس می کند می تواند بیش از حد محدود کننده باشد، طنین انداز شود.
لی گفت: "من می خواهم مردم بدانند که شما می توانید به آرزوهایتان برسید و می توانید کاری را انجام دهید که دلتان می خواهد. چرا که کسی نمی داند در نهایت چه اتفاقی قرار است بیافتد."
در مجموع 57.433 امتیاز لی برای برتری بر آندراده کافی بود. ژیمناست برزیلی وقتی دو بار از زمین خارج شد، مدال طلا را از دست داد، اما اولین مدال ژیمناستیک توسط یک ورزشکار آمریکای لاتین را به دست آورد.
آنجلینا ملنیکووا، ژیمناست روس، مدال برنز را به مدال طلایی که در فینال تیمی گرفته بود اضافه کرد.
لی مثل همیشه قبل از شروع رقابت با پدرش، جان که از سینه به پایین در تصادفی شدید چند روز قبل از مسابقات قهرمانی ملی 2019 فلج شده، صحبت کرد. پدرش از او خواسته بود تا خهونسردی اش را حفظ کند و سونیسا هم همین کار را کرد. یا حداقل تلاش کرد تا خونسرد بماند...
جان لی، پدر یکی از درخشان ترین استعدادهای حاضر در توکیو، گفت: "نمی توانم کلمات مناسب برای بیان اینکه چقدر خوشحال هستم، چقدر این موضوع برای من و خانواده ام و همه جامعه همونگ در سراسر جهان مهم بود را بیابم. ما هرگز انتظار مدال طلا را نداشتیم، اما او موفق شد. او موفق شد."
جان لی درباره تماشای دسته جمعی آخرین مسابقه دخترش در المپیک گفت: "آنها در آخرین ایونت شانه به شانه پیش می رفتند و وقتی او بالاخره جلو افتاد... وای خدای من... من فقط می گفتم این حقیقت دارد؟ و وقتی ما دیدیم که او برنده شد... حتی نمی توانستم کلمه ای برای بیان اینکه چقدر خوشحالم پیدا کنم، اینگه چقدر به او افتخار یم کنم... من هرگز گریه نمی کنم، سعی می کنم جلوی مردم گریه نکنم، در دلم اشک می ریزم اما نیم خواهم اشک هایم را به دنیا نشان دهم... دخترم گریه کرد.. .همسرم گریه کرد... اشک های شادی."
