پورشیب:حس برادری‌ام به گنج‌زاده بیشتر شد/ بدون منت خدمت کنیم
خبرگزاری تماشاگر - کاپیتان پیشین تیم ملی کاراته کشورمان گفت: ما باید به کاراته خدمت کنیم و منتی نداشته باشیم، چرا که اگر به جایگاهی رسیدیم به خاطر همین کاراته بوده است.
- کد خبر: 321405
- 1403/07/27
- بازدید:
- 2
ذبیح‌الله پورشیب در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم ، درباره برگزاری مراسم خداحافظی‌اش و تجلیل از 20 سال حضور او در تیم ملی کاراته در حاشیه رقابت‌های سوپرلیگ اظهار داشت: مقدمات مراسم با تلاش و زحمات احمد صافی سرمربی تیم دانشگاه آزاد فراهم آمد و با همکاری فدراسیون کاراته برگزار شد. سال‌ها عضو تیم دانشگاه آزاد بودم و زمانی که به‌عنوان دبیرکل به فدراسیون کاراته آمدم، احمد صافی صحبت‌هایی با من داشت که مراسم خداحافظی‌ام در یک روز مناسب برگزار شود.
وی تصریح کرد: واقعاً خبر نداشتم قرار است این مراسم این هفته برگزار شود و آقای صافی بعد از مسابقات جهانی رده‌های پایه اعلام کرد قصد دارد در حاشیه مسابقات سوپرلیگ به خاطر کنار گذاشتن ورزش قهرمانی، سال‌ها حضورم در تیم دانشگاه آزاد و زحماتی که برای تیم ملی کشیدم، این مراسم را برگزار کند که رئیس فدراسیون کاراته نیز استقبال، حمایت و برنامه‌ریزی کرد تا مراسم برگزار شود.
کاپیتان پیشین تیم ملی کاراته کشورمان ادامه داد: همه دوستان، قهرمانان و پیشکسوتانی که در مراسم شرکت کردند باعث خوشنودی و خوشحالی‌ام شدند. این عزیزان به‌صورت خودجوش زمانی که شنیدند این مراسم برگزار می‌شود، حضور پیدا کردند. حضور این بزرگان حال خوبی به من داد و به خاطر رقم زدن یک روز قشنگ و به یادمانی از آنها تشکر می‌کنم. قطعاً این مراسم را فراموش نمی‌کنم و امیدوارم برای سایر قهرمانان، مربیان و پیشکسوتان برگزار شود و نشان دهیم ما قدردان زحمات همه کسانی که برای کاراته زحمت کشدند، هستیم.
پورشیب در مورد حس و حالش در زمان خداحافظی روی تاتامی گفت: واقعاً صحبت قهرمانان که همیشه می‌گفتند مرگ یک ورزشکار حرفه‌ای زمان خداحافظی است، حقیقت دارد. خیلی جلوی خودم را گرفتم که بغض نکنم. همه می‌دانستند دیگر نمی‌خواهم به‌صورت حرفه‌ای ادامه بدهم، اما این مراسم یک بغضی در گلوی‌ام ایجاد کرد که دیگر نتوانستم آن را کنترل کنم. برای یک قهرمان خداحافظی سخت است و باور کنید 20 سال حضور در کاراته در همان چند دقیقه جلوی چشمم آمد، اینکه چه روزی برای اولین بار وارد تیم ملی شدم و با چه عزیزانی کار کردم و چه قهرمانانی
اخبار مرتبط
کنارم بودند. همه سختی‌ها، فشارها و استرس‌هایی که کشیدم در تمامی این سال‌ها شیرین و لذت‌بخش بود و همه این سال‌ها از جلوی چشمم گذشت.
وی راجع به حرکت سجاد گنج‌زاده، قهرمان، هم‌تیمی و رقیب او برای حضور در المپیک توکیو در مراسم خداحافظی‌اش خاطر نشان کرد: حقیقتاً حرکت سجاد حس و حال خوبی به من داد. ما رفیق و برادر هستیم و سال‌ها در کنار یکدیگر برای اهتزا پرچم کشور و موفقیت ایران عزیز تلاش کردیم و اتفاقات بزرگی را رقم زدیم. یک روز من خداحافظی کردم و یک روز نیز سجاد باید خداحافظی کند، این چرخه برای تمام قهرمانان ادامه دارد. نباید نسبت به این موضوعات بی‌تفاوت باشیم، چون همه ما در کنار هم کارهای بزرگی انجام دادیم و باید در این لحظات نیز کنار هم باشیم.
پرافتخارترین کاراته‌کای ایران در مسابقات قهرمانی آسیا یادآور شد: واقعاً از حرکت گنج‌زاده غافلگیر شدم و انتظارش را نداشتم. وقتی او من را روی دوش خود گذاشت، خوشحال‌کننده بود و حس برادری‌ام نسبت به او بیشتر شد. همچنان نیز قرار است سال‌ها کنار هم باشیم و قطعاً دور یا نزدیک، کم یا زیاد باز هم در کنار کاراته هستیم و قصد خدمت به این رشته را داریم. ما باید به کاراته خدمت کنیم و منتی نداشته باشیم، چرا که اگر به جایگاهی رسیدیم به خاطر همین کاراته بوده است و باید بیشتر قدر هم را بدانیم.
«نسل طلایی کاراته ایران مسیر پرافتخاری را پشت سر گذاشت و حالا خیلی‌ها متوجه دستاوردهای بزرگ آن نسل شدند، اما رفته رفته این نسل به پایان مسیر نزدیک شده است. فکر می‌کنید این نسل در کاراته ایران تکرار خواهد شد؟»، پورشیب در پاسخ به این سؤال، تأکید کرد: نسل به نسل همه برای موفقیت کاراته زحمت کشیدند و ما همه زنجیروار به هم وصل هستیم. نسل‌های گذشته تلاش کردند و بنایی را تکه تکه بالا آوردند و ما هم طی زمان در کنار هم افتخارات بزرگ و زیادی را برای کاراته ایران کسب کردیم. این چرخه باید باز هم ادامه داشته باشد و به شدت قدردان نسل گذشته و نسلی که در کنار هم نتایج خوبی گرفتیم، هستم.
پورشیب افزود: ما توانستم تاریخ‌ساز شویم و با نتایجی که کسب کردیم در کاراته ایران و دنیا ماندگار شدیم. انتظارم از نسل بعدی این است که سخت تلاش کرده و حرفه‌ای فکر، زندگی و رفتار کند. از نسل جدید کاراته ایران می‌خواهم قدر فرصت‌ها را بداند، چون فرصت به راحتی به دست نمی‌آید و حفظ کردنش نیز سخت است. سال‌ها تلاش کردم و اگر 20 سال ماندم به خاطر این بود که سعی می‌کردم با تمام وجود از فرصت‌ها استفاده و قدر موقعیت و جایگاه خود را بدانم. این جایگاه برای هر شخصی ارزشمند است و خیلی‌ها تلاش می‌کنند برای‌اش، اما وقتی آن را به دست آوردید باید برای حفظش بجنگید و به جز افکار و رفتار یک قهرمان هیچ‌کس نمی‌تواند این جایگاه را از او بگیرد.
وی راجع به مربیانی که طی این 20 سال با آنها در تیم ملی کاراته کار کرده است، اظهار داشت: با سرمربیانی زیادی کار کردم که بیشترین سال‌های آن با شهرام هروی بود. مسعود رهنما، علی عسکری، محمد بهرامی، علیرضا سلیمانی و غلامرضا دباغیان نیز سرمربیانی بودند که افتخار داشتم به‌عنوان بازیکن با آنها کار کنم و سرمربی من در تیم‌های ملی بودند. همچنین سال‌ها با احمد صافی در تیم دانشگاه آزاد کار کردم. علاوه بر همه افرادی که نام بردم، حبیب‌الله ناظریان، مهران بهنام‌فر، علیرضا کتیرایی، شهاب سلطانی، حسین و حسن روحانی، اولادی، جلیل بخشی، مازیار فرید خمامی، مهدی احمدی، سعید نیکوخصلت، مهدی جعفری، سیدمحمدحسینی، نعیما خواجوی و حسین کوهی هم مربیانی تیم ملی در این سال‌ها بودند. با سعید فرخی، حامد زیگساری و سعید حسنی‌پور نیز هم به‌عنوان مربی و هم به‌عنوان هم‌تیمی در کنار هم بودیم. دبیرکل فدراسیون کاراته در پایان خاطر نشان کرد: از همه عزیزانی که از اواخر سال 83 تا به امروز برای من زحمت کشدند، تشکر می‌کنم. از آقای کریمی‌راد به‌عنوان مربی باشگاهی‌ام و همه عزیزانی که به موفقیتم کمک کردند تا راه برای من همراه شود، تشکر می‌کنم. همچنین مرحوم بهزاد کتیرایی، علیرضا سمندر، علیرضا آهی، صادق فرجی، عباس احمدپناهی و حسن طباطبایی رؤسای فدراسیون و محسن عاشوری دبیری بود که در این 20 سال حضور من برای کاراته زحمت کشیدند. از هر مدیری چیزی برای کار اجرایی یاد گرفتم و از مربیان نیز نکات بسیاری آموزش دیدم.
