مورد عجیب کاپیتان لچه: از حمل خوک تا مهار لوکاکو!
خبرگزاری تماشاگر - کار در مزرعه از فوتبال سخت‌تر است
- کد خبر: 321176
- 1403/07/26
- بازدید:
- 4
به گزارش "ورزش سه"، این مدافع چندپسته می‌تواند در نقش دفاع میانی، دفاع راست یا چپ بازی کند. او در سن ۲۸ سالگی به بازیکن محبوب هواداران لچه تبدیل شده است. این تغییر چشمگیر برای مردی است که تا دو سال پیش هنوز در دسته‌های پایین بازی می‌کرد.
باشیروتو در گفت‌وگو با مجله‌ای در ایتالیا گفت: «فکر می‌کنم این بزرگ‌ترین نقطه قوت من است، زیرا ۹۷-۹۸ درصد مردم در اولین مرحله از سختی متوقف می‌شوند، اما من در بین آن ۲ درصد دیگر هستم.» او ادامه داد: «در سن ۲۶ سالگی به سری A رسیدم، اما بالاخره رسیدم، حتی اگر بسیاری به من باور نداشتند. در سن ۱۳ سالگی توسط مربیان کیه‌وو رد شدم، در سن ۱۸ سالگی من را از کرمونزه بیرون انداختند، اما از هر شکست برای پیشرفت استفاده کردم. همیشه با کمک خانواده و ایجنتم مربی ذهنی خودم بوده‌ام.» باشیروتو اولین بازی خود در سری A را در آگوست ۲۰۲۲ زمانی
اخبار مرتبط
که لچه ۲-۱ در خانه به اینتر باخت، انجام داد و مجبور شد لوکاکو را مهار کند. او گفت: «این بسیار هیجان‌انگیز بود، بالاخره لحظه‌ام فرا رسید. مثل یک بچه در پارک تفریحی بودم، برایم مهم نبود چه کسی مقابلم است.» او سال‌ها مجبور بود مانند پدرش درآمد خود را از کار در مزارع به دست بیاورد. او همچنین به عنوان مربی در تیم‌های محلی کار می‌کرد و در مقطعی به دستینی اودوگی، ستاره تاتنهام، کمک کرده است.
باشیروتو افزود: «وقتی در مزارع کار کرده باشید، نمی‌توانید از تمرینات سخت شکایت کنید. تخلیه خوک‌ها از کامیون سخت‌تر از وزنه‌برداری در باشگاه و مهار لوکاکو است. وقتی پدرتان را می‌بینید که هر شب به شدت خسته به خانه می‌آید، متوجه می‌شوید که زندگی همیشه راحت نیست و نمی‌توانید از یک جلسه تمرینی سخت شکایت کنید. اگر کسی از داستان من الهام بگیرد، فقط می‌توانم به او افتخار کنم.» 
او همچنین ویژگی خاصی در مراقبت از بدن خود دارد و از زدن تتو اجتناب می‌کند. او گفت: «من هرگز تتو نزده‌ام و هرگز نخواهم زد. روال من همیشه یکسان است، ساعت ۷ صبح بیدار می‌شوم، صبحانه می‌خورم و قبل از تمرین با تیم، به باشگاه بدنسازی می‌روم. حتی از کارکنان باشگاه لچه خواستم که کلیدهای کمپ تمرینی را به من بدهند تا بتوانم زودتر به تمرین بروم. من مربی بدنسازی خودم هستم.» این موضوع به دوران بازی او در تیم‌های آماتور و دسته‌های پایین بازمی‌گردد. او افزود: «فوتبال اکنون خیلی فیزیکی‌تر از قبل شده و تکنیک به تنهایی کافی نیست. من می‌توانم ۱۴۰ کیلوگرم پرس سینه بزنم، برای همین به باشگاه می‌روم تا در زمین بهتر باشم.»
