پدرم نیست، مردم هم خوشحال نیستند؛ امسال هم عید نداریم!
خبرگزاری تماشاگر - آتیلا حجازی: بهترین خاطره‌ام از عید رانندگی با پدرم است
- کد خبر: 274145
- 1403/01/01
- بازدید:
- 727
سپهر ستاری: استقلال سال ۱۴۰۲ را با پیروزی مقابل هوادار و صدرنشینی در لیگ برتر به پایان رساند. اتفاقی که باعث شد هواداران این تیم نسبت به قهرمانی در این فصل امیدوار شوند و حالا آن‌ها منتظر هستند تا حسین حسینی در سال ۱۴۰۳ جام قهرمانی را بالای سر ببرد. صدرنشینی استقلال در پایان سال ۱۴۰۲ و آغاز سال جدید بهانه‌ای شد تا به سراغ آتیلا حجازی برویم. او که فرزند یکی از بزرگ‌ترین اسطوره‌های استقلال یعنی مرحوم ناصر حجازی است و خودش هم چند سالی پیراهن آبی را به تن کرده امیدوار است شاگردان نکونام پس از روزهای خوش در سال گذشته، بتوانند عنوان قهرمانی لیگ برتر را کسب کنند.
آتیلا حجازی در گفتگو با خبرآنلاین ، در خصوص اتفاقات سال ۱۴۰۲ و حال و هوای خودش در عید نوروز صحبت کرد. او معتقد است این روزها عید نوروز دیگر شور و حال گذشته را ندارد و مثل قدیم نمی‌چسبد. صحبت‌های حجازی در اولین روز سال ۱۴۰۳ در ادامه آمده است: سال ۱۴۰۲ برای شما چطور بود؟ سال ۱۴۰۲ اصلا سال خوبی نبود و من چیز خاصی را ندیدم و خاطره خوبی هم از آن ندارم. به نظر من همه سال‌ها مثل هم است. حالا زمان قدیم را جدا کنیم که بچه بودیم و واقعا گرفتاری و مشکلات را درک نمی‌کردیم ولی هرچه سن ما بالاتر رفته، با درد و رنجی که از مردم شاهد هستیم دیگر نمی‌چسبد. بچه که بودیم فارغ از همه غم‌ها بازی می‌کردیم و از زندگی لذت می‌بردیم. اینترنتی وجود نداشت و رفاقت‌ها پایدارتر بود و محبت و عشق بیشتری وجود داشت. هرچی بشر به دنیای تکنولوژی دسترسی پیدا کرد، همه چیز رنگ و بوی خودش را از دست داد. سال ۱۴۰۲ در مجموع برای من اصلا سال خوبی نبود.
سالی که گذشت برای استقلال چطور بود؟ برای استقلال ۱۰۰ درصد سال بسیار خوبی بود و تا اینجا این تیم صدرنشین است و امیدوارم در ادامه راه هم مقتدرانه به همین شکل ادامه دهد و به قهرمانی برسد. استقلال وضعیت رضایت‌بخشی داشت.
تعطیلات عید نوروز را کجا هستید؟ من الان در ترکیه هستم و عید خیلی خاصی اینجا نداریم و دوستان ما از ایران به اینجا می‌آیند.
در روزهای عید بیش از هر زمانی جای خالی عزیزان را احساس می‌کنیم و قطعا برای شما هم درباره پدرتان به این شکل است. کمی در خصوص حال و هوای ایشان در زمان عید بگویید و اینکه چقدر به رسم و رسوم عید علاقه داشتند؟ پدر من خیلی به رسم و رسوم
اخبار مرتبط
شب عید و سال تحویل علاقه داشت ولی بعد از فوت ایشان، آدم وقتی عزیزی را از دست می‌دهد دیگر عید برایش رنگ و بوی خاصی ندارد. امسال من به همسرم هم گفتم لازم نیست هفت‌سین بچینیم و حتی زمان سال تحویل بیدار شویم چون زمانی که بچه بودیم در عید حس و حال خوبی داشتیم. اینکه فامیل دور هم بودیم و عیدی می‌گرفتیم خیلی قشنگ بود و مردم از ته دل خوشحال بودند. وقتی این صحنه‌ها دیده نمی‌شود، برای من عید مثل روزهای دیگر است و فرقی نمی‌کند.
بهترین خاطره‌ای که از پدرتان دارید و بهترین عیدی که از ایشان گرفتید چیست؟ زمان بچگی‌ام بود که ۱۳-۱۴ سال داشتم و عاشق رانندگی بودم. وقتی در عید به شمال می‌رفتیم از او خواهش می‌کردم به من رانندگی یاد بدهد و صبح که بلند می‌شدیم در محوطه شهرک رانندگی یاد می‌داد. این جزو بهترین لحظات عید بود. لحظاتی که سال تحویل می‌شد و پدربزرگ و مادربزرگ از لای قرآن به ما عیدی می‌دادند و روزهای خاطره‌انگیز و فراموش‌نشدنی بود که واقعا حال و هوای عید داشت ولی الان به نظرم عید بی‌معنی است.
برای سال ۱۴۰۳ چه آرزوی فوتبالی و غیرفوتبالی دارید؟ آرزوی فوتبالی خاصی ندارم و امیدوارم مردم از این شرایط بغرنج اقتصادی رها شوند و بیمارستان‌ها هم در سال جدید خالی از بیمار باشد.
امسال استقلال را چطور دیدید؟ به نظرتان می‌تواند قهرمان شود؟ استقلال از نظر آمار خیلی خوب نتیجه گرفته و از بقیه تیم‌ها بهتر بوده و حتی بیشتر از توقع هواداران عمل کرده است. امیدوارم بتواند این روند صعودی را تا آخر فصل حفظ کند. به نظرم قهرمانی هم دست خود استقلال است. امیدوارم در پایان فصل جام به استقلال برسد.
تیم ملی ایران در سال ۱۴۰۲ جام ملت‌های آسیا را داشت که امیدوار بودیم حسرت قهرمانی ما به پایان برسد ولی در نهایت باز هم در یک‌قدمی فینال حذف شدیم. تیم‌های باشگاهی هم از لیگ قهرمانان آسیا حذف شدند تا یک سال دیگر به حسرت قهرمانی ایران در آسیا اضافه شود. این حسرت در سال جدید تمام می‌شود؟ من اصلا از حذف تیم ملی و نتیجه نگرفتن تیم‌های ایرانی ناراحت نیستم چون اصول باید رعایت شود. اصول این است که امکانات و برنامه‌ریزی داشته باشیم و کار دست افراد درست باشد. اصلا به فرض تیم ملی قهرمان آسیا می‌شد هم حداقل به من نمی‌چسبید. چون همه فرمول‌ها زیر سوال می‌رفت و معنی‌اش این بود که امکانات و ابزار و استادیوم لازم نیست و همینطوری می‌توان قهرمان شد. پس کسانی که هزینه کردند و وقت گذاشتند و جام جهانی برگزار کردند چه بگویند؟ به این راحتی نمی‌توان قهرمان آسیا شد و برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری می‌خواهد. ما هنوز سالیان سال است درگیر خصوصی‌سازی استقلال و پرسپولیس هستیم. در نهایت هم مشخص بود اتفاقی غیر از این نمی‌افتد و مثلا نمی‌آیند این ۲ تیم را به شخصی مثل من بدهند و معلوم است به ما نمی‌دهند. این ۲ تیم از اول دولتی بودند و تا آخر دولتی هستند و وصل کردن ان‌ها به سازمان‌ها هم باز در آخر به دولت می‌رسد. اصلا ما نباید توقع قهرمانی داشته باشیم. این به نظرم ظلم در حق بقیه کشورهایی است که سرمایه‌گذاری می‌کنند. عربستان چقدر بازیکن آورده و برای کشورشان تبلیغ می‌کنند. ما یک استادیوم نداریم. چه توقعی است قهرمان آسیا شویم؟ ما یک لیگ منظم و برنامه از پیش تعیین‌شده نداریم و فاصله ما با قهرمانی زیاد است. حتی یک بار هم قهرمان شویم اتفاقی است و از روی اصول نیست. زمانی می‌توانیم قهرمان شویم که همه چیز اصولی باشد. به نظر من توقع قهرمانی در آسیا بی‌جا است.
من یاد آن جمله معروف تاصرخان افتادم که آن موقع گفت تا ۱۰ سال دیگر تیمی از ایران به فینال آسیا نمی‌رسد! پدر من همیشه از زمان خودش جلوتر بود و همه چیز را می‌دید و می‌دانست تا سال‌ها تیمی از ایران قهرمان آسیا نمی‌شود. آن موقع گفت ۱۰ سال ولی حدود ۲۵ سال است که از آن زمان گذشته و سال‌ها از قهرمانی پاس می‌گذرد. فقط هم افسوس آن برای ما می‌داند.
به نظرم جای ایشان در فوتبال ایران و به خصوص برای استقلال خالی است. به نوعی می‌گویند بعد از فوت ناصر حجازی و منصور پورحیدری استقلال بزرگ‌تری ندارد.
آن چیزی که عیان است، چه حاجت به بیان است. استقلالی‌ها سال‌هاست این خلاء را می‌بینند و متاسفانه این اتفاق افتاده و کاری نمی‌توان کرد.
۲۵۸ ۲۵۸
