به بهانه درگذشت ریکی هاتون، بوکسور مطرح انگلستان؛ شیفته منچستر سیتی، هیتمن رینگ و افتخار مردم

خبرگزاری تماشاگر - ریکی هاتون، بوکسور مطرح انگلستان است که به سبک تهاجمی در رینگ و طرفداری منچستر سیتی معروف است. او در دوران فعالیت خود در بوکس حرفه‌ای، 43 پیروزی و سه شکست را به ثبت رساند. شکست برابر می ودر، تلخ‌ترین و پیروزی برابر کوستیا زو، شیرین‌ترین خاطره هاتون در رینگ بوده است. او قصد داشت تا در ماه سپتامبر 2025 به رینگ بوکس در دربی بازگردد اما مرگ ناگهانی‌اش در 14 سپتامبر 2025، طرفداران بوکس را شدیداً شوکه کرد.

• کد خبر: 347945
• 1404/06/25
• بازدید:
• 4

• اشتراک گذاری

طرفداری | ریکی هاتون (Ricky Hatton) زاده شش اکتبر 1978 در شهر استوکپورت انگلستان است. پدر و پدربزرگ ریکی، هر دو فوتبالیست باشگاه راچدیل بودند و از این رو، عجیب نبود که ریکی نیز به این ورزش علاقه داشته باشد. یکی از آرزوهای ریکی که در منچستر بزرگ به دنیا آمده بود، بازی برای تیم منچستر سیتی بود. او در کودکی به همراه پدر و عمویش، عضو ثابتی از بازی‌های سیتی در استادیوم، بالاخص دربی منچستر برابر یونایتد بود. هاتون تلاش‌های بسیاری برای فوتبالیست‌شدن کرد اما نخستین باری که دستکش بوکس را پوشید، مسیرش را به ورزش دیگری یعنی بوکس تغییر داد. هاتون به یکی باشگاه در نزدیکی محل سکونتش رفت و بوکس را به صورت حرفه‌ای آموخت. او در نوجوانی برای امرار معاش به تجارت خانوادگی یعنی صنعت فرش روی آورد و به پدرش در قالی‌بافی کمک می‌کرد. بریدن چهار انگشت هاتون توسط تیغ موکت‌بری باعث شد تا پدرش او را به سوی فروشندگی محصولات بکشاند. 
ابتدای ورود هاتون به دنیای بوکس، با حضورش در بوکس آماتور همراه بود. او در رقابت‌های قهرمانی بوکس جوانان AIBA حضور یافت و تا مرحله نیمه نهایی آن پیش‌روی کرد اما شکست عجیبش در این مرحله که با ناداوری همراه بود، او را از ادامه ماجراجویی در بخش آماتور بوکس ناامید کرد. بعدها معلوم شد که داوران این مسابقه، با رشوه گرفتن از رقیب هاتون، او را بازنده اعلام کرده بودند. از این رو، هاتون به بوکس حرفه‌ای روی آورد و در نخستین رقابتش در سال 1997، در شهر ویدنس انگلستان برابر کالین مک اولی قرار گرفت. مبارزه جانانه هاتون باعث شد تا مربی مک اولی، با درخواست جلوگیری از ادامه مبارزه، هاتون را به پیروزی بر اساس RTD یا انصراف رقیب برساند. پس از پیروزی در 9 فایت بعدی، هاتون برای کسب عنوان قهرمانی والتروایت سبک یا 67.5 کیلوگرم مرکز انگلستان به مصاف تامی پیکاک رفت تا پس از دو راند، این بوکسور را ناک‌اوت کرده و عنوان‌دار شود. پس از پیروزی برابر برایان کولمن، او برای کسب عنوان قهرمانی میان‌قاره‌ای WBO یا سازمان جهانی بوکس به مصاف دیلون کارو در هالیفاکس انگلستان رفت و این رقیب را نیز شکست داد. هاتون برای حفظ این عنوان، بسیار شایسته بود زیرا رقبایی مثل برنارد پل، مایک وینترز، پدرو آلونسو تران، آمبیوریس فیگوئرو و گیلبرت کی‌ روش را شکست داد. پس از پیروزی برابر جوزپه لائوری در 23 سپتامبر 2000 که در یورک هال لندن برگزار می‌شد، این بوکسور به قهرمانی جام میان قاره‌ای رسید.

پس از قهرمانی میان‌قاره‌ای، این بوکسور اهل منچستر به مبارزه با جان تاکستون برای کسب عنوان قهرمانی دسته والتروایت سبک انگلستان فراخوانده شد. در حالی که در نخستین راند، بریدگی چشم چپ باعث آزار هاتون شده بود، او به مدت 12 راند با رقیب اهل نورویچ خود جنگید و توانست توسط برتری امتیازی خود، عنوان‌دار انگلستان در کلاس وزنی خود شود. این مسابقه که در کنفرانس مرکزی ومبلی برگزار می‌شد، هاتون را به قهرمان منچستر بزرگ تبدیل کرد. پس از این پیروزی شیرین، هاتون به مسابقات کلاس وزنی خود برای کسب عنوان WBU

یا اتحادیه جهانی بوکس فراخوانده شد. او پس از ناک‌اوت تونی پپ، این عنوان را دریافت کرد و برای حفظ آن، 15 مبارزه بعدی خود را پیروز شد. مبارزه با کوستیا زو، بوکسور جوان مشهور آن زمان، مبارزه بزرگی برای هاتن بود که در MEN آره‌نای شهر منچستر برگزار می‌شد. در حالی که رسانه‌ها، شانس چندانی برای پیروزی هاتون در این مبارزه نمی‌دیدند، سبک تهاجمی مبارزه این بوکسور، باعث شد تا زو به عملکرد همیشگی خود نرسیده و این مبارزه را با درخواست سرمربی‌اش (RTD) به هاتون واگذار کند. او پس از پیروزی برابر زو به کمربند والتروایت سبک IBF و The Ring رسید. مبارزه سال 2005 این بوکسور در شفیلد برابر کارلوس مائوسا، بار دیگر با برتری‌اش همراه بود تا این بار، عنوان قهرمانی WBA نیز به افتخاراتش اضافه شود. سه پیروزی بعدی هاتون برابر لوئیس کولازو، خوان اورانگو و خوزه لوئیس کاستیو، او را به عناوین دیگری مثل IBF، IBO و WBC رساند. هوک چپ هاتون در راند چهارم مبارزه با کاستیو، این بوکسور را به زمین انداخت و باعث شکستگی چهار دنده‌اش شد؛ کاستیو که توان ادامه مبارزه را نداشت، عنوان جهانی WBC را به این بوکسور منچستری واگذار کرد.

43 پیروزی در بوکس حرفه‌ای، آمار قابل توجهی برای هاتون در این ورزش بود. او پس از این عملکرد درخشان، می‌بایست در یک مبارزه دیدنی برابر فلوید می ودر آمریکایی قرار می‌گرفت. می ودر که از تعصب شدید رقیبش به باشگاه منچستر سیتی آگاه بود، تصمیم گرفت تا با پوشیدن پیراهن منچستر یونایتد در کنفرانس خبری پیش از مسابقه، هاتون را به مبارزه روانی دعوت کند. قرار بود تا برنده این مبارزه به عناوین IBO و The Ring  در دسته وزنی والتروایت دست یابد. پس از مبارزه برابر دو بوکسور در سه راند نخست، هاتون به دلیل مشتش به پشت سر می ودر، شامل جریمه کسر یک امتیاز شد تا پس از عصبانیت از قضاوت داوران در این صحنه، آرامش‌اش را از دست داده و در راند یازدهم از 12 راند برنامه‌ریزی‌شده، توسط رقیب آمریکایی ناک‌اوت شود. پس از شکست از می ودر، هاتون به دسته وزنی «والتروایت سبک» بازگشت تا با پیروزی برابر خوان لزکانو و پائولی مالیناگی به فرم خوبش بازگردد. شکست برابر مانی پاکیائو در سال 2009، باعث شد تا علاوه بر از دست‌رفتن عناوین IBO و The Ring در دسته وزنی والتروایت، هاتون از دنیای بوکس کناره‌گیری کند. او مدت‌ها از فضای بوکس دور بود و اشتیاق این ورزش را در هاتون از بین برد. هاتون مدتی تلاش کرد تا مصرف مواد ممنوعه توسط پاکیائو را پیگیری کند اما این تلاش‌ها به نتیجه‌ای نرسید. پس از سه سال دوری از رینگ، هاتون در 24 نوامبر 2012 و در منچستر آره‌نا، برابر ویاچسلاو سنچنکو قرار گرفت. هاتون در راند نهم این مبارزه، توسط همان ضرباتی که خود با آن به شهرت رسیده بود، از رقیب اوکراینی خود ناک‌اوت شد تا دیگر برای همیشه از بوکس کناره‌گیری کند. هاتون اعتقاد داشت که این مبارزه، آخرین تلاش‌اش برای بازگشت به بوکس بوده و پس از شکست در آن، متوجه شد که دیگر آن اشتیاق سابق به او بازنگشته است. 
موسیقی ورودی هاتون به رینگ بوکس، از موسیقی «ماه آبی» که در سال 1934 منتشر شده بود، الهام گرفته شده بود که آن هم اشاره‌ای به علاقه این بوکسور به منچستر سیتی داشت. هاتون با این کار سعی داشت تا در رینگ بوکس، علاقه‌اش به باشگاه منچستر سیتی را به همگان نشان دهد. او القابی همانند «آدم‌کش حرفه‌ای یا هیتمن»، «مکزیکی منچستر»، «افتخار مردم» و «ریکی فتون» را داشت. لقب «آدم‌کش حرفه‌ای» از روی علاقه هاتون به تامی هرنز، بوکسور معروف آمریکایی الهام گرفته شده بود. هم‌چنین القاب «مکزیکی منچستر»، به دلیل سبک درگیرانه، تهاجمی و لاتین مانند این بوکسور و «ریکی فتون»، با ترکیب نام خانوادگی او و کلمه «Fat»، به معنی چاق، به او داده شده بود. اشاره به چاقی در این القاب، به دلیل اضافه‌وزن هاتون در کلاس وزنی مبارزاتش قید شده بود. در سال 2007، به پاس خدمات ورزشی هاتون، نشان امپراطوری بریتانیا در مراسم تجلیل سال نوی میلادی به هاتون اهدا شد. او پس از خداحافظی از رینگ بوکس به افسردگی دچار شد و به نوشیدن افراطی الکل روی آورد. این وضعیت به حدی بغرنج شد که بوکسور محبوب منچستر، سعی بر خودکشی داشت. با این وجود، او توانست به این مشکلات غلبه کند و پس از بازگشت به زندگی عادی، با رئالیتی‌شوی «رقص در یخ»، به قاب تلویزیون بازگردد. 
قرار بود تا هاتون در دوم دسامبر 2025، در 46 سالگی به رینگ بوکس بازگردد و برابر عیسی الداه از امارات متحده عربی قرار گیرد. هاتون تصمیم گرفته بود تا برای ایجاد انگیزه در مردان هم‌سن و سال خود، این بازگشت را در شهر دوبی به سرانجام برساند. با این وجود، اجل مهلت این بازگشت زیبا را به هاتون نداد. در روز 14 سپتامبر 2025، پلیس منچستر بزرگ گزارش تلخی را برای اهالی این شهر و طرفداران بوکس داشت.
پیکر بی‌جان ریکی هاتون در خانه‌اش ، پس از تماس یکی از همسایگان‌اش توسط پلیس یافت شد. پلیس اعتقاد دارد که این مرگ، مرگ مشکوکی نیست و احتمال طبیعی بودن آن بالا است. مرگ هاتون باعث واکنش‌های زیادی از سوی جامعه بوکس و حتی باشگاه منچستر سیتی شد. در جریان پیروزی 0-3 منچستر سیتی در دیدار برابر یونایتد ، در 14 سپتامبر 2025، سکوتی یک دقیقه‌ای در استادیوم اتحاد برقرار شد. گوینده استادیوم در کنار تصاویری از مبارزات هاتون، سخنانی احساسی را درباره این بوکسور بیان می‌کرد. پپ گواردیولا، سرمربی منچستر سیتی، پس از پایان بازی، این صحنه را احساسی‌ترین و انسانی‌ترین لحظاتش در منچستر سیتی نامید. هاتون برای همیشه، یک قهرمان در منچستر و انگلستان بوده زیرا نام این شهر و کشور را در سطح حرفه‌ای بوکس مطرح کرد و به افتخارات فراوانی رسید. 45 پیروزی و سه شکست، حاصل نهایی ماجراجویی هاتون در بوکس حرفه‌ای بود.

از سری خاطرات ورزشی آندری چمرکین، قوی‌ترین مرد المپیک 1996؛ از رکوردشکنی در آتلانتا تا چهار طلای وزنه‌برداری جهان دنی پادیلا، غول‌کش مستر المپیا؛ از حذف به دلیل قد 158 سانتی‌متری تا قهرمانی آقای آمریکا ایمر پامپوری، رکورددار پرس نظامی تاریخ المپیک؛ از سیرک تیرانا تا آوردگاه مونیخ  

منبع: