نوبت به ناکامی فوتبال ساحلی رسید؛ آرزویی که زیر شن‌ها خاک شد!
خبرگزاری تماشاگر - پس از حاشیه‌های لیگ برتر فوتبال ایران، نتایج فوتسال و ناکامی نوجوانان این‌بار نوبت به فوتبال ساحلی رسید تا یک‌بار دیگر زنگ خطر برای فوتبال ایران به گوش برسد. زنگ خطری که به نظر می‌رسد گوش برخی از مسوولان نسبت به آن واکنشی ندارد.
- کد خبر: 339398
- 1404/02/19
- بازدید:
- 2222
باشگاه خبرنگاران جوان - رقابت‌های جام‌جهانی فوتبال ساحلی ۲۰۲۵ از ۱۱ تا ۲۱ اردیبهشت در شرایطی به میزیانی شهر ویکتوریا سیشل برگزار شد که پیش از اعزام این تیم صحبت‌هایی از کسب افتخار و مقام مطرح بود تا جایی که حتی مهدی تاج رئیس فدراسیون فوتبال کشورمان در آستانه اعزام این تیم در مصاحبه‌ای عنوان کرده بود اطمینان دارم تیم ملی فوتبال ساحلی ایران عملکرد خوبی در جام‌جهانی خواهد داشت، چراکه این تیم در مسیر افتخارآفرینی است، اما حذف ناباورانه در برابر بلاروس نشان داد در فوتبال ساحلی هم مشکلات بسیاری وجود دارد.
علی نادری و شاگردانش در شرایطی وارد این مسابقات شدند که در گروه دوم با تیم‌های موریتانی، پرتغال و پاراگوئه همگروه شدند. آنها در بازی اول ۵ بر ۴ موریتانی را شکست دادند و در بازی دوم ۵ بر یک از سد پاراگوئه گذشتند. در دیدار سوم ایران ۵ بر ۷
اخبار مرتبط
بازی را به پرتغال واگذار کرد تا ایران در مسیر جام‌جهانی از رویارویی با برزیل تا فینال خودداری کند، با این برنامه‌ریزی امید‌ها برای حضور در فینال افزایش یافت، اما مسیر آنطور که مسوولان فوتبالی ما تصور می‌کردند پیش نرفت و در کمال تعجب بلاروس ایران را از دور مسابقات کنار گذاشت.
متاسفانه فوتبال ما در رده باشگاهی و ملی با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم می‌کند، جدا از بی‌اخلاقی‌ها و حاشیه‌هایی که با فوتبال ایران عجین شده و هر روز پرده‌ای جدید از آن رونمایی می‌شود، حالا امیدمان به تیم‌های پرافتخاری از جمله فوتبال ساحلی هم کم‌رنگ شده است. بعد از حاشیه‌ها و اتفاقات فوتبالی در رده سنی بزرگسالان و لیگ برتر از یک سو و نتایج ضعیف نوجوانان از سویی دیگر مشخص شد در رده‌های سنی هم حریفی برای گفتن نداریم و تنها امیدمان به فوتسال و فوتبال ساحلی بود، اما نتایج فوتسالی‌ها و اتفاقات جام‌جهانی فوتبال ساحلی هم نشان داد در این بخش نیز نباید انتظار معجزه داشت چراکه فوتبال ایران از نظر زیرساختی و مجموعه مدیریتی بیمار است و نیاز به ترمیم و تقویت دارد.
تیمی که می‌توانست به راحتی یک پای فینال باشد، به جای بازی روی شن‌های سیشل چمدان‌های خود را بست تا راهی فرودگاه شود، مسیری که آنها را به تهران و نقطه شروع باز می‌گرداند. متاسفانه این‌بار هم طبق عادت و سنت غلطی که برای ما تعریف شده باید منتظر یک پاسخ و بهانه باشیم و از آینده و برنامه‌ریزی بشنویم.
عدم مدیریت صحیح در فوتبال ایران، نشست‌های کارشناسی بدون خروجی، دورهمی‌های خاص و بی‌برنامه، مسوولانی که رابطه خوبی با انتقاد ندارند و مسائلی از این دست آفت فوتبالی شده که میلیارد‌ها تومان برای آن هزینه می‌شود، اما افسوس که خروجی چندانی از آن نمی‌گیریم.
