قهرمانان غیرمنتظره: چه کسی باور می‌کرد!
خبرگزاری تماشاگر - انتقام، آن هم در چه شبی!
- کد خبر: 280321
- 1403/01/30
- بازدید:
- 6
به گزارش "ورزش سه"، بازی فوق العاده لونین با هشت مهار در بازی و گرفتن دو پنالتی. تمدید قرارداد قریب الوقوع که به شایستگی به آن دست یافته و رودیگر، غول بزرگ دیگر بازی.
از کابوس تا رویا زانو زده و به آسمان نگاه می کند، جیغ می کشد، نفس می کشد. اینگونه بود که لونین یک چهارم نهایی با سیتی را به پایان رساند، دیداری که با سرود لیگ قهرمانان شروع شد و با شاهکار او در پنالتی ها به پایان رسید. ضیافتی که در آن همه چیز به شانس و اقبال و البته مهارت گلر بستگی دارد، ضیافتی در آن شانس موفقیت حداقل است و شکست اجتناب ناپذیر. او در حالی وارد منچستر شد، که هنوز اشتباه روی گل اول سیتی در بازی رفت او را در یک فضای بلاتکلیف قرار داده بود. یک شوت از راه دور از برناردو سیلوا، یک پرش غیرارادی از وینیسیوس که مسیر توپ را به سمت دروازه تسهیل کرد و یک واکنش بد از لونین که باعث سکوت در برنابئو شد. سکوت در فضایی که ابتدای بازی توام با فریادهای کر کننده بود. لونین روی چمن نشست و رودیگر به او کمک کرد و دستانش را روی شانه اش گذاشت و گفت بلند شو. او شکست خورده بود و این را می دانست. پس دیشب، زمان رستگاری فرا رسیده بود. فرصت یک انتقام.
شب انتقام لونین و اتحاد رسید. فرصتی برای پاسخ به این سوال که ذهن خیلی ها را درگیر کرده بود: آیا لونین یک دروازه بان برای
اخبار مرتبط
یک بازی بزرگ لیگ قهرمانان است؟ بله، کاملاً بله. او این را دیشب امضا کرد، این غسل تعمید آندری در رئال بود. به این دلیل که یک بازیکنرئال تا زمانی که عملکردی عالی در یک شب لیگ قهرمانان نداشته باشد، غسل تعمید نمی گیرد. بازی لونین در منچستر عالی، قهرمانانه و بیش از همیشه حیاتی بود.
و حرکت او در تونل رختکن بعد از پیروزی، منعکس کننده حس و حال عصبی و شادی غرورآفرینش بود. آندری در زمین، نمونه اعتدال، آرامش و آرامش بود. اول، بازی با پا، و دوم، نشان دادن امنیت با دست. استحکام دیوار بر اساس پایداری آن است. او همه چیز یا تقریباً همه چیز را برای سیتی متوقف کرد. در مجموع، هشت مهار عالی، یکی از یکی تعیین کننده تر. مقابل دی بروینه، گریلیش و مشت آهنین مقابل ضربه واکر. آندری، تنها در برابر شوت دی بروینه تسلیم شد، که مهارش غیرممکن بود.
همین امشب با او تمدید کنید اوج درخشش لونین در ضربات پنالتی بود: مودریچ ضربه اش را از دست داد و تیم به پرتگاه نگاه کرد. در آن لحظه به یک قهرمان نیاز فوری حس می شد و نور در آسمان روشن شد. همان جا، زمانی که بیشتر از همیشه به لونین نیاز بود، او ظاهر شد. دو معجزه با مهار دو ضربه برناردو سیلوا و کواچیچ و مهر کردن بلیط نیمه نهایی. لونین در شبی قهرمانانه کار کرد که در آن 47 پاس داد و 70 بار در جریان بازی مداخله کرد (بیشترین در تیم).
رئال مادرید در چنین شبی به لونین نیاز داشت. تمدیدهایی وجود دارد که با عرق ریختن محقق می شوند. اگر حتی ذره ای به تمدید با لونین شکی وجود داشت، منچستر آنها را بیرون کرد.
رودیگر، قهرمانی دیگر و اما مدافع آلمانی، دیشب تایید شد که غیبت او در بازی برگشت فصل گذشته یک اشتباه بزرگ بود. آنچلوتی همیشه به این جمله اشاره می کند: "شما از اشتباهات درس می گیرید". 
دوباره او سیستم "ضد هالند" را فعال کرد، چیزی که مانند یک طلسم عمل کرد. بازی رودیگر فوق‌العاده بود، مربی مدت کوتاهی قبل به عنوان «احتمالا بهترین مهاجم مرکزی جهان» از او تعریف کرده بود. او رهبر تیم بود و حتی از یک درگیری هم دریغ نکرد. بله، دفع توپ بد او منجر به گل تساوی شد و شاید رزومه او را مخدوش کرد اما برای رودیگر هنوز فرصتی برای جبران وجود داشت.
رمبوی رئال، به دور از ترس، در سخت ترین شرایط یک گام به جلو برداشت و داوطلبانه برای زدن پنالتی پنجم رفت. همه تردید داشتند و حتی آنچلوتی ابروی خود را بالا انداخت و در نهایت با نگاه کردن به او، پنجمی را به او داد. برو گلش کن، نگاه میلیون ها رئالی به بازیکنی بود که شاید آخرین نفر برای زدن ضربات پنالتی باشد. علیرغم ترس و اضطراب طبیعی، شب برای رودیگر و رئال رویایی تمام شد. دیگر مسی از رودیگر به عنوان مهارکننده هالند یاد نمی کند. او حالا رئال را با پنالتی خودش به نیمه نهایی رسانده است. در شب اتحاد، رودیگر یک قهرمان دیگر، همراه با لونین بود، قهرمانانی غیرمنتظره.
